Kolor miodu to jedna z cech, która przyciąga uwagę wielu miłośników tego słodkiego nektaru. Barwa tego produktu może być jednak różna – od jasnożółtej po ciemnobrązową, a nawet czerwoną czy zielonkawą. Skąd biorą się te różnice i co wpływa na ostateczny kolor miodu? W poniższym artykule przyjrzymy się czynnikom wpływającym na barwę tego wyjątkowego przysmaku, dlatego zapraszamy do lektury!
Rodzaj kwiatów i roślin nektarodajnych
Głównym czynnikiem wpływającym na kolor miodu jest rodzaj kwiatów i roślin nektarodajnych, z których pszczoły zbierają nektar. Polska flora jest bardzo zróżnicowana, stąd też powstaje wiele odmian miodów o różnych barwach. Przykładowo miód z kwiatów rzepaku ma jasnożółty kolor, podczas gdy miód z wrzosów jest odcienia ciemnobursztynowego. Czasami zdarza się też, że pszczoły zbierają nektar z roślin o nietypowych barwach, takich jak np. ogórecznik lekarski, który nadaje miodowi zielonkawą barwę.
Co jednak istotne, warunki przechowywania miodu również mają wpływ na jego kolor. Wysoka temperatura i wilgotność mogą przyczynić się do przyspieszenia procesów chemicznych zachodzących w produkcie, co może prowadzić do zmiany jego barwy. Dlatego zaleca się przechowywanie miodu naturalnego w miejscu chłodnym, suchym i zacienionym.
Stopień dojrzałości miodu i krystalizacja
Kolejnym czynnikiem wpływającym na kolor miodu jest jego stopień dojrzałości. Młody miód, który został niedawno zebrany przez pszczoły, ma jaśniejszą barwę, niż ten, który dojrzewał dłużej. Im dłużej miód leży w plastrach, tym więcej enzymów i innych substancji biologicznie czynnych w nim powstaje. Te związki wpływają na ciemnienie miodu.
Co więcej, miody, które mają tendencję do szybkiej krystalizacji, takie jak miód rzepakowy, mogą ciemnieć w wyniku tego procesu. Krystalizacja to naturalny proces zachodzący w produkcie polegający na przejściu cukrów (głównie glukozy) z postaci rozpuszczonej do postaci krystalicznej. Kryształki glukozy mogą odbijać światło w sposób inny od rozpuszczonej glukozy, co powoduje zmianę odcienia miodu.